Pubercoach
Ze hebben hooguit andere attributen: een i-pod, een mobieltje, een computer waarop ze urenlang msn’en met hun vrienden. Maar verder verschillen de moderne pubers niet veel van hun leeftijdsgenoten in de vorige eeuw. Ze hebben nog altijd slungelige armen en benen, ze mokken en ze zwijgen, ze zijn wereldwijs én kinderlijk dom, ze luisteren niet en spreken hun ouders telkens tegen.
De ouders van nu zijn wél anders. Ze geloven niet meer in orde, gezag en regels. Ze willen een goede relatie met hun kind, óók als dat flink pubert. Het geluk van het kind, daar om draait het in de opvoeding.
Maar hoe lever je gelukkige kinderen af?
Pubers kunnen die onzekerheid versterken, met hun stuurse gezichten, hun eenlettergrepige antwoorden, hun onmiskenbare afkeer van hun vader en moeder soms en hun jassen waaruit de wietdamp opstijgt, terwijl ze stug blijven ontkennen dat ze roken.
Een groeiend aantal ouders laat zich ondersteunen, om hun eigen opvoedformule te herijken, om te leren hoe ze dan wel tot hun zwijgzame zoon of dochter kunnen doordringen. En om een fout af te leren die ook hun eigen ouders al maakten: praten tégen in plaats van mét hun kind.
Belangrijk voor de communicatie met opgroeiende zonen en dochters is ’een leeg hoofd’, Het hoofd van een ouder zit doorgaans vol met boodschappenlijstjes én oordelen, daardoor kun je niet onbevangen luisteren. Een andere fout is de aanvallende ’jij-boodschap’, die ouders in de mond bestorven ligt: „Jij moet meer tijd aan je huiswerk besteden, je bent onverantwoordelijk bezig, je smijt je schoenen steeds in de gang zodat ik er mijn nek over breek, je bent nu alweer te laat thuis van een feestje. Effectiever is de ’ik-boodschap’. ‘Ik weet wel dat je vindt dat ik vaak onnodig bezorgd ben, maar ik heb me toch enorm druk gemaakt het afgelopen uur. Ik vroeg me af of er iets ergs gebeurd was, zag allerlei rampscenario’s voor me. Kun je me vertellen wat er gebeurd is?’
Wilt u meer weten over pubercoaching neem dan contact op met de Kinder- en Jeugdpraktijk.
Ze hebben hooguit andere attributen: een i-pod, een mobieltje, een computer waarop ze urenlang msn’en met hun vrienden. Maar verder verschillen de moderne pubers niet veel van hun leeftijdsgenoten in de vorige eeuw. Ze hebben nog altijd slungelige armen en benen, ze mokken en ze zwijgen, ze zijn wereldwijs én kinderlijk dom, ze luisteren niet en spreken hun ouders telkens tegen.
De ouders van nu zijn wél anders. Ze geloven niet meer in orde, gezag en regels. Ze willen een goede relatie met hun kind, óók als dat flink pubert. Het geluk van het kind, daar om draait het in de opvoeding.
Maar hoe lever je gelukkige kinderen af?
Pubers kunnen die onzekerheid versterken, met hun stuurse gezichten, hun eenlettergrepige antwoorden, hun onmiskenbare afkeer van hun vader en moeder soms en hun jassen waaruit de wietdamp opstijgt, terwijl ze stug blijven ontkennen dat ze roken.
Een groeiend aantal ouders laat zich ondersteunen, om hun eigen opvoedformule te herijken, om te leren hoe ze dan wel tot hun zwijgzame zoon of dochter kunnen doordringen. En om een fout af te leren die ook hun eigen ouders al maakten: praten tégen in plaats van mét hun kind.
Belangrijk voor de communicatie met opgroeiende zonen en dochters is ’een leeg hoofd’, Het hoofd van een ouder zit doorgaans vol met boodschappenlijstjes én oordelen, daardoor kun je niet onbevangen luisteren. Een andere fout is de aanvallende ’jij-boodschap’, die ouders in de mond bestorven ligt: „Jij moet meer tijd aan je huiswerk besteden, je bent onverantwoordelijk bezig, je smijt je schoenen steeds in de gang zodat ik er mijn nek over breek, je bent nu alweer te laat thuis van een feestje. Effectiever is de ’ik-boodschap’. ‘Ik weet wel dat je vindt dat ik vaak onnodig bezorgd ben, maar ik heb me toch enorm druk gemaakt het afgelopen uur. Ik vroeg me af of er iets ergs gebeurd was, zag allerlei rampscenario’s voor me. Kun je me vertellen wat er gebeurd is?’
Wilt u meer weten over pubercoaching neem dan contact op met de Kinder- en Jeugdpraktijk.
